Het kerkhof

Bij koninklijk besluit van 12 september 1833 werd toestemming verleend om een stuk land tot kerkhof in te richten. Enige maanden tevoren, 5 juli, had Willem Peeters, akkerman en brouwer te Helden, tien roeden akkerland gelegen nabij de kapel ten geschenke aangeboden om te dienen tot het daarstellen van een kerkhof, welke tot dusverre voor de kapel ontbreekt.

Op de bijeenkomst van het kerkbestuur die dag werd besloten het aanbod te aanvaarden en bij de overheid de toestemming te vragen, maar een feit is dat het kerkhof pas in 1844 gereed kwam op een ander perceel. In 1865 werd het verdubbeld door een stuk van de tuin van de kapelaan er bij te trekken en dit door een muur af te sluiten.

In dat zelfde jaar 1865 werd ook het kapelletje achteraan gebouwd. Er werd een grafkelder onder gemetseld voor de familie Engels, maar een derde ervan werd gereserveerd voor overleden priesters.

Daar rusten nu de oud- pastoors Franciscus van Roij († 1875), Franciscus Madou (†  1927), en Jozef Huiben (†  1947).

Ook het gebeente van burgemeester Engels was daarin overgebracht.

Zijn eerste grafsteen sluit nog steeds de ingang af; daarop staat enigszins uitgesleten het jaartalvers: (hij overleed in 1846)

HIER AAN DEN VOET VAN 'T HEILIG KRUIS LIGT ENGELS' STOF IN 'T STOF BEGRAVEN DE ZIEL ERLANGT HET LOON EENS BRAVEN HET RIJK VAN GOD EN SIONS HUIS.

Een meer alledaagse, doch interessante bepaling noteert pastoor van Roij in 1871 :

"Nu voortaan mag de Custer het gras op den kerkhof hebben, mits hij moet hiervoor den kerkhof in orde houden, de boomkes van boven en van twee kanten snoeien en leiden, en pat van puinen en gras zuiver houden, jaarlijks den pat op zijn oude grootte houden en breedte brengen naar goedvinden van den pastoor, het gras niet hooijen en kort houden, geen vee om het kerkhof, ook den pat naar den kerkhof rein houden. De bladeren op den kerkhof zijn voor de bloemen van den pastoor, deze laat hij halen".

Rond dit monument werden 17 priesters en broeders van de Congregatie der Missie begraven in de periode van 1967 tot 1976. Onder hen zijn de provinciale oversten Jan Zoetmulder en Leo Dietvorst en de oud overste van het Missiehuis Piet van Kuijck.

Er staat een steen met de tekst:

Gelukkig zij die hun leven besteden aan liefde en barmhartigheid St. Vincent

Vroeger kwamen er maar weinig duurzame kruisen op de graven. De grote stukken natuursteen, die men voor honderd jaar terug nog aanwendde, zullen niet voor ieders beurs zijn geweest. Een foto van omstreeks 1905 vertoont er maar enkele. De meeste kruisen van tegenwoordig zijn van na 1930.

Van ongeveer 1935 tot 1945 is het plaatsen van een gietijzeren kruis gebruikelijk geweest.

Zie de plattegrond van het kerkhof.